 |
| Imaxes apocalípticas do incendio |
Cen días despois, o dramático incendio que desde o 11 de setembro acabou por destruir ecoloxicamente o Olimpo Celta segue impune. Non houbo ningún avanzo na investigación da autoría, e desde logo ningunha detención. Ningún político responsábel do desastre presentou a súa dimisión pola nefasta xestión forestal e medioambiental do PP na Xunta, nin tampouco abrandaron á hora de destinar por fin ao Olimpo Celta a protección e os investimentos que desde hai 3 anos se piden na zona, nin tampouco indemnizacións para os veciños que viron as súas casas, explotacións e propiedades afectadas polo virulento lume, ou para as mariscadoras e os mariñeiros que viron o seu único medio de vida afectado. Nada de nada.
 |
Matalobos (LVG) ironiza sobre a
suposta salvación do carballo anano |
As pallas que trouxo a Xunta ata o mirador de Louredo, e que serviron para ter un helicóptero privado cimbrándoa durante tres días no 0,16% da superficie queimada (ata que acadaron o titular desexado) rematou abandonada durante semanas no lugar, ata que se repartiu entre a veciñanza para as súas actividades agrícolas, e realmente foi o mellor que puido pasar pois xa estaba comezando a apodrecer. O mesmo podemos dicir do efémero "voluntariado" da Xunta, que tras uns días na zona a pensión completa (e cunha manutención notabelmente superior ao que custaría contratar operarios e operarias en Carnota) marchou sen deixar rastro. A eles queremos recoñecerlle a súa xenerosidade e boa vontade, fosen ou non conscientes do xogo ao que se prestaron. Tampouco foron máis aló as demais medidas estabelecidas na Xunta no Monte Pindo, e segundo a cal lograran evitar "o 90%" das escorrentías. Tendo en conta que as referidas actuacións só se desenvolveron no entorno do Rego Voitureiro (tamén chamado Rego de Amil), e que no resto do espazo natural nada se fixo, isto resulta cando menos discutible, por non dicir burlesco: Fixéronse ali porque é o único lugar do monte Pindo onde se pode acceder en coche. Logo onde non se accede en coche o perigo de riadas non existe?
Punto na Cima da Arca onde comezou o incendio do 11 de setembro
Por último, as pesquisas policiais non deron ningún resultado; estiveron dando auténticos paos de cego, e esta Asociación pode falar con coñecemento de causa. 100 días despois, e á falta de que aparezan os pirómanos pantasma de Feijóo,
oficialmente ninguén ten a culpa do incendio do Monte Pindo. Pero na zona todos sabemos que si hai culpábeis, e non son persoas sinistras con chisqueiro agochadas en covas senón uns señores ben traxeados que lles gustan as cámaras, os cargos e os cartos pagados por todos nós para facer exactamente o contrario do que todos nós pedimos. Tal vez, cen días de cortesía despois, chegou o momento de comezar a enumerar os politicos profesionais que contribuiron activamente a que hoxe o Monte Pindo esté morto:
- Alberto Núñez Feijóo, Presidente da Xunta
- Agustín Hernández Fernández de Rojas. Conselleiro de Medio Ambiente, Territorio e Infraestructuras (CMATI)
- Ricardo García-Borregón. Ex-Director Xeral de Conservación da Natureza (CMATI)
- Rogelio Fernández Díaz, Subdirector Xeral de Espazos Naturais e Biodiversidade (CMATI)
- Carlos Muñoz Martínez. Xefe de Servizo de Conservación da Natureza na Coruña (CMATI)
- Rosa Quintana Carballo. Conselleira de Medio Rural
- Tomás Fernández-Couto. Secretario Xeral do Medio Rural e Montes
- Marisol Piñeiro Martínez. Deputada do PP natural de Carnota
 |
| Lodos na Berberecheira |
Todos e cada un deles levan tres anos pasando olimpicamente do Olimpo e ignorando todas as alarmas. Calquera deles leu nestes tres últimos anos ducias ou centos de titulares na prensa pedindo protección para este espazo. Calquera deles podería ter aceptado reunirse con nós cando se lle pediu. Calquera deles podería ter tomado a iniciativa. Pero ningún deles fixo absolutamente nada e consecuentemente os peores presaxios cumpríronse. Por certo, boa parte destes dirixentes nos que recalan as competencias do medio ambiente e do urbanismo galego están imputados por algún delito medioambiental, urbanístico ou de corrupción.
Grazas ao seu pasotismo, neglixencia e incompetencia, o Monte Pindo ardeu e con el as
súas -como mínimo- 647 especies naturais, 101 delas protexidas. O único que fixeron é dicir que
malo será que o carballo anano non sobreviva.
O lume destruiu explotacións agrogandeiras e apícolas, queimou hortas, cortes e alpendres, fundiu persianas e ennegreciu as casas dos nosos veciños. O único que fixeron é negarse a activar ningún tipo de indemnizacións alegando basicamente que
quen non teña un seguro privado se fastidie.
 |
| As riadas "evitadas pola Xunta" |
As riadas de cinzas contaminantes estragaron camiños e espazos públicos, cubriron bancos marisqueiros, inundaron vivendas. O único que fixeron é dicir que
evitaran o 90% das riadas por ciencia infusa.
A catástrofe demostrou que o Monte Pindo non está protexido, que a Rede Natura neste país é papel mollado (
asi foi denunciado recentemente ante a Unión Europea) e que a figura do Parque Natural era unha excelente idea para protexer e desenvolver este espazo. O único que fixeron é dicir que
o chamizo aínda fumeante ao que quedara reducido o Monte Pindo estaba sobradamente protexido.
 |
| Manifestación en Compostela |
Milleiros de persoas e 89 entidades sociais percorreron sucesivamente
o Monte Pindo e
as ruas da capital galega para denunciar o que pasou e pedir un cambio de modelo forestal, ambiental e rural que nos permita ter un futuro aquí, onde nacemos e de onde non queremos marchar. O único que se fixo é dicir que se non estamos dacordo co seu modelo fracasado
é porque estamos politizados (bonito termo para que un político profesional ataque ao veciño que non está dacordo con el).
100 días despois, non conseguiron deter a ninguén polo incendio. O único que fixeron é dicir
que os veciños tivemos a culpa insultando aos milleiros de veciñas e veciños de Carnota, Dumbría e Mazaricos que vivimos nos lindes do Olimpo Celta. 15 días despois aínda non pediron perdón.
 |
| Marcha verde polo Olimpo Celta |
A pesar de tantos e tantos desprezos, nin sequera as nosas continuas chamadas ao diálogo e a nosa mellor vontade reciben sequera resposta, rozando a ilegalidade e a mala fe por parte da Xunta e demostrando o seu fanatismo partidario. O último contacto directo que tivemos coa Xunta
foi en febreiro do 2012. Tras multitude de solicitudes de reunión, chamadas, e despois do incendio, a única noticia que recibimos da Xunta, cal can do hortelano, foi que se seguiamos plantando carballos e castiñeiros no Monte Pindo nos preparáramos para unha avalancha de multas, o que nos obrigou a paralisar
SOS Monte Pindo. Con este goberno estamos nas mans da sorte.
