Monte Pindo Parque Natural, Naturalmente (I)

O Monte do Pindo, fiel á súa lenda, comprácese reafirmando o seu misterio. Coñecelo semella unha experiencia mística, un ritual de iniciación, unha descuberta que se ofrece a quen acorda penetrar no labirinto, prescindindo da comodidade, pero disposto á emoción e ao entusiasmo. Visible dende lonxe, ofrecido e presente, non é ata que ascendemos polos seus carreiros, que descubrimos toda a riqueza de matices, a explosión dos contrastes, o enigma do descoñecido, a variedade de vida que atesoura no seu interior o Pedregal, -que así é como se lle di na súa contorna-, forza e alma do territorio que abrangue este macizo granítico e tamén os montes que o circundan, terras de Dumbría e Mazaricos, paisaxes agrarias e montesías onde o garañón outea o aire intuíndo a presenza do lobo, onde o miñato debuxa circos escuros no voo de mediodía, terra na que foza o xabaril e na que medran bosques que acollen as brétemas que agardan a chegada do luar.

O macizo elévase dende o mar de Caldebarcos e Panchés, litoral coñecido como Costa das Cravas, ou dende a Curra e Quilmas, deseñando barrancas inaccesibles, debuxando contra o ceo os seus cumios agrestes, construíndo covas e furnas de difícil acceso, traballando a rocha en formas caprichosas que provocan a imaxinación do camiñante e incrementan o misterio. Velaí senón o outeiro da Casa da Xohana, traspasado no cumio de lado a lado, coma cabeza de agulla ou tránsito entre a luz e a sombra, os camiños da lúa e do sol, como chamándonos; ou esas covas que acollen restos da idade de bronce, agochados en cavernas só abertas aos espeleólogos, posible lugar de enterramento dos primitivos habitantes deste aire.

O Pindo é monte con tradición sagrada dende antigo. Son moitos os autores que insisten na súa denominación de Olimpo, velaí senón a Ramón Otero Pedrayo, quen o describe así: “O monte, formado por enormes masas de granito adopta unha forma de grave testa, e aínda florecen nas súas fisuras as figueiras salvaxes das que falan o P. Sarmiento e Jovellanos nas súas Notas de viaxe. Chamouselle un dos Olimpos célticos de Galicia e é, en verdade, un dos máis fermosos montes litorais dela”. A versión da orixe grega do topónimo, da que informan, entre outros Frei Martín Sarmiento e Ramón Artaza, quedou relativamente descartada na actualidade, apostando algúns por ser derivación de pino ou piñeiro, polos bosques que desta árbore había no Monte, explicación que vén sendo interpretación do cotián, próxima e común, pero privada de romanticismo e de épica e que frustra as expectativas de veciños e viaxeiros que senten, ao contemplar a súa complexa orografía e o bafo húmido que o cobre tantas veces, o alento dunha personalidade complexa e a lembranza dun pasado incógnito. Gonzalo Navaza, escritor e experto en toponimia é da opinión de que un accidente xeográfico de tan singular e de tan grande consideración coma o macizo, debeu ser referencia de todo o territorio, polo que o Monte debeu ser Carnota, antes de Pindo, dando nome a todo o territorio. Dúas son as razóns nas que fundamenta esta opinión: a primeira, a raíz latina da palabra Pindo, derivada de pineto, pieiro ou pena; a segunda o feito de que ningún lugar concreto responda ao nome de Carnota e que sexan dúas parroquias –Santa Columba e San Mamede- as que o utilicen e proclamen, evidenciando dese xeito que o topónimo Carnota non era en concreto de ningún lugar. De non ser así e de aceptar o nome de Pindo como única alternativa, un referente territorial de tamaña consideración estaría sen nome antes da romanización do país, cousa improbable. Abondando nisto, e da man de Fariña Jamardo, lembrar que antes da división municipal constitucional, o que hoxe é territorio do termo municipal dependía de tres xurisdicións: á do Conde Altamira de Corcubión pertencías dúas parroquias, Santa Columba de Carnota e Lariño; ao Arcebispado Compostelán, San Mamede de Carnota e ao Marqués de la Sierra, Lira. Logo, coa primeira división municipal, da etapa liberal de principios do século XIX, Santa Comba de Carnota e San Mamede de Carnota figuran como dous concellos diferentes, producíndose a unificación no ano 1835.

Continuará no capítulo II...

Francisco Xosé Fernández Naval, "Chisco" (Ourense, 1956) é un escritor e poeta galego.

Licenciado en Filosofía e Ciencias da Educación e ex-subdirector xeral de Creación e Difusión Cultural da Xunta de Galicia.
Coñecer máis sobre o autor

Observatorio da Biodiversidade: Do paripé ao fraude

Fotografía dos primeiros intres de reunión, que a Xunta mandou á prensa para simular que a súa postura era a que adoptaran os expertos. En realidade o Monte Pindo era o último punto.

Indignación e engano. Só asi se pode calificar o que sentimos aqueles que amamos o Monte Pindo tras saber o que pasou antonte na reunión do Observatorio Galego da Biodiversidade, que prevía debater -entre outras cousas- a protección do Monte Pindo. E non tanto polo que sucedeu de portas para dentro, senón polo feito de que á mesma hora do debate a Xunta de Galicia mandou unha nota de prensa asegurando que a declaración de Parque Natural no Monte Pindo non se ía tratar nesta lexislatura.

Dentro da reunión o debate transcurriu dun xeito ben diferente. Asi, a unanimidade dos presentes coincidiron na enorme importancia do Monte Pindo e na necesidade de avanzar na súa protección. Pero hai que deixar moi claro que dentro da reunión nin se rexeitou nin se aprobou -lamentablemente- o parque natural do Monte Pindo.

A nota vén a demostrar que o problema non é parque natural si ou parque natural non. O problema é a negativa da Xunta a protexer o Monte Pindo mentres a responsabilidade recaia no actual executivo, e asi de claro o transmite a súa nota de prensa. A posición da Xunta xa estaba tomada de antemán, e convertiu todo canto se falara dentro da reunión nun completo paripé, brindis ao sol, ou fraude á cidadanía, segundo se mire.

A Asociación Monte Pindo Parque Natural anuncia que as aspiracións de ver o Olimpo Celta convertido no sétimo Parque Natural galego seguen tan intactas como antes da reunión, para o cal vai continuar ampliando a súa base social e explicando que o Parque Natural non é un capricho, senón a figura impresdindible para garantir o futuro deste espazo natural e o desenvolvemento substentable da súa contorna.

Asi mesmo seguiremos denunciando calquera novo intento de terxiversar e deslexitimar a nosa loita co único propósito de que para o Monte Pindo nada cambie. Porque temos que deixar moi claro que se seguimos asi, sen investir un só euro no coidado deste espazo, sen perder un só minuto en estudar como poñelo en valor, sen implicar a un só veciño nas solucións aos seus problemas, amparándonos en figuras de protección obsoletas e que só demostraron non servir para nada, antes que despois no Monte Pindo non quedará nada que protexer.

Se isto chega a pasar, todos aqueles envoltos no lamentable espectáculo de antonte deben saber que lle imos esixir responsabilidades. Non poderán lavar as súas conciencias nin con toda a auga da fervenza do Xallas.

O Monte Pindo entra en centos de miles de fogares da man de Luar na Lubre e RNE

O Monte Pindo segue abrindo fronteiras. Onte o espazo Abierto hasta las 2 da Radio Nacional de España emitiu un apaixoante programa monográfico sobre Luar na Lubre, no que por suposto a peza Monte Pindo que compuxeron para o Olimpo Celta galego atopou o seu lugar sonoro.

Pero ademais o programa tiña unha sorpresa moi especial preparada para o grupo, nomeadamente para Bieito Romero, visitante asiduo do concello de Carnota. O equipo de "Abierto hasta las dos" contactara co presidente da Asociación Monte Pindo Parque Natural, Xilberto Caamaño, que agradeceu a Bieito Romero non só o seu interese no noso entorno (que nunca perde a ocasión de demostrar colaborando coas actividades dos colectivos locais), senón tamén a súa amizade personal. As verbas do noso compañeiro sorprenderon a Bieito, que non dubidou en calificar de "auténtico druida galego" a Xilberto, e loubou a iniciativa a prol da declaración de Parque Natural para o Monte Pindo, cando só faltan horas para que a causa sexa debatida no seo do Observatorio Galego da Biodiversidade .

Na web de RNE podedes escoitar o programa completo, que se divide en dous cortes dunha hora cada un. Velaquí a primeira hora. As emocionadas palabras de Xilberto e a contestación de Bieito podémolas escoitar a partir do minuto 31 da segunda hora. Tamén se poden descargar directamente os respectivos cortes aquí e aquí.

Pouca dúbida cabe de que este conxunto referencial da música galega no mundo camiña cara a converterse no principal mentor da nosa reivindicación, e non só con palabras senón con feitos. Sobra dicir que Luar na Lubre ocupa un lugar non só nos nosos oídos, senón cada vez máis tamén nos nosos corazóns. Desde a Asociación Monte Pindo Parque Natural, infindas grazas.

A Xunta anula o permiso de explotación que secou a fervenza do Ézaro

A denuncia dun grupo ecoloxista levou á Consellería de Medio Ambiente da Xunta de Galicia a anular a declaración de impacto ambiental que lle concedera a propia administración autonómica no ano 2001.

A institución presidida por Agustín Hernández observou que non se axustaba a dereito a declaración de impacto ambiental asinada daquela polo executivo de Manuel Fraga, a cal amparou as intencións da empresa Ferroatlántica de secar a fervenza de Ézaro, situada nos mesmos pés do Monte Pindo, restrinxindo a tan só unhas poucas horas anuais o marabilloso espectáculo que nos agasalla o único río do sur de Europa que en estado natural cae en fervenza sobre o mar.

Esta circunstancia, xunto co incumprimento do caudal ecolóxico e a ameaza da posible extinción masiva de especies de flora e fauna do río Xallas, foi a que motivou a denuncia da organización Ríos con Vida daquela, e a actuación de Augas de Galicia agora, que decidiu incoar un expediente declarando "a nulidade de pleno dereito" do permiso de explotación industrial outorgado á hidroeléctrica.

Os mariñeiros do concello de Carnota apoian o parque natural

As Confrarías de Pescadores de Pindo e de Lira, entidades que agrupan as traballadoras e os traballadores dos sectores da pesca e o marisqueo do concello de Carnota, uniron xa os seus folgos a prol da declaración de Parque Natural para o Monte Pindo. O apoio da de Lira aprobouna a súa directiva esta mesma semana.

Ao forte impulso que supón este apoio moral por representar un colectivo tan importante do noso concello, únese o feito de seren dúas entidades referenciais entre todas as Confrarías galegas por destacarse na posta en valor do noso medio de vida tradicional e tamén na loita polo desenvolvemento sostible do noso entorno.

E é que a Confraría de Lira é a autora do proxecto Mar de Lira, arquicoñecida receita para o recoñecemento e posta en valor da actividade mariñeira de baixura, e que fructificou na primeira reserva mariña do norte da Península Ibérica, asi como a do Confraría do Pindo que celebra as Xornadas de Pesca, que este ano acadaron a 5ª edición, e que tamén desenvolveu o proxecto Pindo Mariño para recoñecer o pasado, presente e futuro da nosa actividade pesqueira.

Non podemos máis que aproveitar este espazo para agradecer dous apoios que supoñen un paso de xigante para as posibilidades de ver en pouco tempo defendido o Monte Pindo tal e como se merece.

Á súa vez, desde a Asociación Monte Pindo Parque Natural queremos recoñecer o inmenso traballo desenvolvido por dúas entidades que, pouco a pouco, conseguiron ir sacando da práctica invisibilidade o traballo abnegado de todo un colectivo, o mariñeiro e marisqueiro, dando coñecer que detrás dos excelentes manxares que chegan a mesas de todo o mundo e que distinguen internacionalmente ao noso País existe un enorme sacrificio, risco e paixón polo traballo de centos de persoas que queren facer do mar o seu medio de vida, máis tamén garantir que os recursos das nosas pesquerías poidan ser aproveitados polas xeracións vindeiras, labor e compromiso que merecen o recoñecemento de toda a poboación.

Convidámosvos a mergullarvos nos seus respectivos proxectos con sabor a mar, pois sen dúbida non vos deixarán indiferentes.

O Parque Natural, un pasiño máis cerca: a Xunta convoca o Observatorio Galego da Biodiversidade

Unha das principais reivindicacións dos colectivos unidos pola declaración de Parque Natural para o Monte Pindo acaba de ser asumida pola Xunta de Galicia, despois de que esta convocara o Observatorio Galego da Biodiversidade.

Este organismo, que agrupa aos maiores expertos galegos en materia medioambiental e ten carácter consultivo, levaba sen reunirse desde o 2007, co cal numerosos temas de interese ambiental galego acumulaban ata 3 anos de retraso. Isto incluso motivou que ADEGA, a organización ecoloxista que redactou a proposta pola declaración de Parque Natural, presentara unha queixa ante o Valedor do Pobo.

Finalmente a Xunta convocou a reunión do Observatorio para o vindeiro martes 21 de decembro ás 17:00 horas en Santiago. E nesa reunión, entre outras moitas cousas, debatirase e votarase a proposta de declaración de Parque Natural para o Monte Pindo.

A Asociación Monte Pindo Parque Natural quer agradecerlle á Xunta de Galicia este xesto e rogarlle aos expertos citados á xuntanza que avalíen positivamente a declaración de Parque Natural como ferramenta máis acaída para a protección e o desenvolvemento racional do Monte Pindo e o seu entorno.

O Monte Pindo pode soar hoxe no Luar

Luar na Lubre, o conxunto galego máis internacional, vai estrear hoxe na Televisión de Galicia o seu novo disco "Solsticio" no Luar, o clásico espazo de entretemento presentado por Xosé Ramón Gaioso que comezará ás 22:00 horas.

Estaremos moi atentos ás nosas pantallas esperando que "Monte Pindo" sexa unha das pezas seleccionadas para promocionar o álbum de xeito que en millóns de fogares de todo o mundo se escoiten a un tempo os fermosos acordes dedicados ao Olimpo Celta.

O Monte Pindo coroa o novo disco de Luar na Lubre

A mítica formación musical galega Luar na Lubre sorprendeu na presentación do seu novo disco "Solsticio" ao incluír o tema "Monte Pindo" como oitava peza do flamante álbum xa en tendas -e xa en poder da nosa Asociación- do que podedes escoitar gratuitamente un adianto en Spotify.

Trátase dunha "homenaxe musical ao noso sacro Monte Pindo con dúas composicións de Bieito Romero", tal e como o propio conxunto o define.

A lenda de Luar na Lubre, e por suposto do Monte Pindo, continúa.

O Colectivo Urbano Lugrís declara o seu apoio ao Parque Natural

O listado de entidades sociais interesadas en que o Monte Pindo sexa parque natural non deixa de engrosar. Hoxe mesmo a directiva do Colectivo Urbano Lugrís asinou a Declaración de Apoio, co cal esta asociación coruñesa uniuse xa ao berro na defensa do Monte Pindo. Ademais, varios dos seus membros xa solicitaron o ingreso na Asociación Monte Pindo Parque Natural, entre eles o seu presidente.

O Colectivo Urbano Lugrís nace na Coruña en novembro do 2002 coa mirada dirixida ao mar, nada máis desaparecer da superficie do Atlántico os últimos centimetros de aceiro do malpocado petroleiro Prestige. Asi asumiron o legado do xenial pintor coruñés Urbano Lugrís, porque como ben recorda a asociación, "reflexa como nadie o espíritu da mar"; Desde entón, destacouse por poñer no mapa o nome deste artista e pola defensa afervoada do noso medio natural, da nosa cultura e da nosa memoria e sobre todo da nosa dignidade colectiva, nomeadamente das poboacións costeiras galegas

Desde a Asociación Monte Pindo Parque Natural saudamos efusivamente este apoio dunha entidade que en absoluto nos é descoñecida pois ten desenvolto xa actividades no entorno do Monte Pindo, compromiso que os convidamos a seguir mantendo.

A defensa do Monte Pindo é cousa de todos, voten a quen voten

Rexeitamos as acusacións de "partidismo" por parte do alcalde de Carnota

A Comisión Rectora da Asociación Monte Pindo Parque Natural valorou hoxe as polémicas declaracións do alcalde de Carnota José Oreiro no medio Galicia Hoxe, nas que calificou de "interesada e partidista" a proposta a favor da declaración de Parque Natural.

"A defensa do Pindo é cousa de todos, non dos que profesan unhas determinadas ideas, e a nosa asociación abre as portas a quen o desexe, co único nexo común de querer o mellor para o Monte Pindo", asegurou Xilberto Caamaño, presidente, aínda incrédulo nada máis coñecer a opinión do rexedor carnotán sobre a iniciativa. "Este mesmo sábado estivemos explicándoa toda a tarde no salón de actos do Concello de Carnota, pero o goberno municipal non quixo asistir", lamentou Xilberto, se ben reitera o ofrecemento da entidade ao alcalde para achegar posicións.

"Que nos dea cita, e alí estaremos para explicarlle a proposta, se Mahoma non vai ao monte o monte vai a Mahoma. O que non cabe en ningunha cabeza é acusar de partidismo a quen xa ten contactado con centos de entidades de todo tipo, entre elas as formacións carnotás e galegas do PP, do BNG e do PSOE ademais dos seus respectivos colectivos xuvenís, asi como con EU, TG, PG, CXXI e miles de persoas a título individual, ás cales non se lle preguntou a quen votaban; logo seremos multipartidistas"

A asociación tamén calificou de "temerario" que o alcalde afirmara publicamente que "o Monte Pindo ocasiona máis gastos e disgustos que beneficios". Xilberto Caamaño sorpréndese porque "un alcalde se refira dese xeito ao maior atractivo natural e turístico do seu municipio" cando o que debería facerse é concienciar á cidadanía do importante que é o coidado do medio natural; "este tipo de consignas só pode levar á desafección".

Desde a asociación lamentamos que se trate de xerar desconfianza sobre o Parque Natural con estas declaracións, pois todo o mundo parece ter claro que é a figura máis acaída para o Monte Pindo. "Non o dicimos nós, dixérono todas as voces máis autorizadas que se levan pronunciado polo momento: o Pindo reúne o 100% dos requisitos para ser parque natural, máis que moitos dos existentes, ignorar porque si todas esas voces autorizadas non é razonable".

Como se explicou no acto do sábado, no aspecto social e económico a mellora para a zona será bestial, pois só por contar co parque natural disporíamos dunha partida presupostaria específica, pasaríamos a ter preferencia inversora, e mesmo se podería promover unha "etiqueta de calidade" para os produtos da zona de influencia do futuro parque, como se fai en Andalucía. Isto obviando o importante impacto turístico e, desde logo, a tremenda mellora medioambiental, sen que iso supoña limitar sequera os actuais aproveitamentos que xa se dan no Monte Pindo.

Multitude de colectivos sociais de todo tipo xa apoiaron a iniciativa, como a Asociación de Amigos do Camiño de Santiago (presidida por un albaceteño), ou máis recentemente, Lonxanet e o Club Montañeiros Celtas de Vigo, que se suman xa ao extenso listado de entidades de ámbito máis local.

O Club de Montañeiros Celtas tamén quere un parque natural no Monte Pindo

Non cabe dúbida que o Monte Pindo desata paixóns non só nos que residimos debaixo da súa influencia mística, e así é agora o Club de Montañeiros Celtas, entidade deportiva viguesa nacida nada menos que en 1942, o que se sumou á petición veciñal para que o Monte Pindo sexa declarado parque natural.
A entidade nace en 1942 (ver imaxe inferior) ao abeiro do Real Club Celta de Vigo, coa fusión do Centro Excursionista de Galicia (nacido en 1936) e a Peña Excursionista Viguesa (nacida en 1938). En outubro de 1952, a agrupación desvencéllanse do RC Celta de Vigo consolidando definitivamente esta entidade que traballa pola práctica e difusión dos deportes de montaña en todas as súas modalidades: montañismo, sendeirismo, escalada, esquí, espeleoloxía, bici de montaña, subacuáticas...

Sen dúbida este novo apoio, sobre todo sabendo de quen procede, vai insuflar novo aire fresco a todos os que amamos o Monte Pindo, e sobre todo nos que disfrutan da súa faceta máis deportiva e aventureira. A todos os montañeiros celtas, parabéns pola súa encomiable traxectoria polo ben do deporte ligado ao disfrute do noso medio natural, que no caso do Monte Pindo, tamén é seu.

Lonxanet súmase á proposta do Parque Natural

Lonxanet, artífice da coñecida e pioneira iniciativa de comercialización dos produtos do noso mar grazas as novas tecnoloxías, acaba de transmitirnos o seu apoio á proposta de Parque Natural para o Monte Pindo.

Lonxanet xurde da inquedanza dunha longa serie de confrarías galegas, ávidas por situar o seu produto de calidade nas mesas de todo o estado español nun tempo áxil, e ofrecendo tamén uns prezos xustos para cliente e mariñeiro. Asi, o que se busca é satisfacer os padales máis esixentes con produtos de suma calidade e con certificación de orixe, recoñecendo socialmente a labor do pescador e axudando ao desenvolvemento das comunidades pesqueiras mentras se axuda ao coidado do medio mariño.

Desde a Comisión Rectora saudamos o apoio desta entidade e convidámosvos a coñecer e participar na súa proposta.

Veciños e colectivos sociais asisten á presentación da Asociación Monte Pindo Parque Natural é a posterior conferencia co profesor Vidal Romaní

Este sábado 13 de novembro tivo lugar no Salón de Actos do Concello de Carnota a presentación da recén creada Asociación Monte Pindo Parque Natural, que nace co obxectivo de conseguir que o Monte Pindo se converta no séptimo parque natural galego.

Mario Maceiras, secretario da asociación, abriu o acto agradecendo a asistencia a pesar das inclemencias e presentando un a un os 15 membros da Comisión Rectora (cun vogal por cada localidade do noso concello) e explicou os obxectivos e os medios que se estiman axeitados para conseguilos. Tamén relatou que a coincidencia do acto co 8º aniversario da catástrofe do Prestige non é casual, senón que se pretende espertar coa protección do Monte Pindo un sentimento de compromiso cidadán parello ao que se espertara 8 anos atrás coa limpeza das nosas costas ateigadas de chapapote.

O propio Xilberto Caamaño, presidente da asociación, abriu a posterior conferencia informativa destinada a resolver as dúbidas técnicas que puidera haber sobre a declaración do Monte Pindo como parque natural. A continuación, Martiño-Fiz e Fins Eirexas, membros de ADEGA que no pasado mes de setembro presentaron no rexistro da Xunta a proposta, debullaron os aspectos dun Parque Natural destacando a obligatoriedade de levar aparellado un presuposto anual para inversións na mellora da zona, e aseguraron que todos os aproveitamentos actuais do monte son compatibles co Parque Natural e non van a prohibirse de ningunha maneira.

Finalmente chegou a intervención máis agardada, a do profesor Xoán Ramón VIdal Romaní, catedrático de Xeoloxía e Director do Instituto Xeolóxico Isidro Parga Pondal. O reputado xeólogo pronunciou unha amena conferencia na que se abordou a formación do Monte Pindo dende a era carbonífera, ate o actual modelado superficial que produce interesantes formas xeolóxicas que espertan a atención da comunidade científica e deben ser estudadas e protexidas coa figura do Parque Natural. A respecto do recente achado de formacións con aspecto de fósiles en pleno Monte Pindo, catalogounas de extremadamente raras e interesantes cun notable interese xeolóxico, mais nun principio explícaas en base á actividade magmática previa ao emerxemento do Monte Pindo do subsolo hai máis de 300 millóns de anos, sendo pouco probable que realmente se trate de fósiles.

A estas actividades, celebradas nun día marcado polo temporal e os continuos cortes do subministro eléctrico, asistiron numerosos interesados a título individual ou colectivo, entre eles concelleiros carnotáns de PSOE e BNG. Pola contra non quixo asistir asistiu ningún membro do PP, a pesar de seren sido convidados ata por 3 vías.

Desde a Asociación Monte Pindo Parque Natural acollemos con decepción a negativa do PP a asistir, porque precisamente a vocación desta actividade era axudar a superar o descoñecemento sobre a figura do Parque Natural, motivo esgrimido polo goberno municipal para rexeitar a iniciativa. Sen embargo a asociación reitera a súa dispoñibilidade a proporcionar toda a información necesaria aos veciños e aos políticos locais.

A Asociación Monte Pindo Parque Natural preséntase en sociedade e organiza unha conferencia informativa en Carnota

Adega e a Asociación Monte Pindo Parque Natural (AMPPN) convidan a todos os grupos políticos do Concello de Carnota a informarse do proxecto

O pasado 17 de outubro de 2010 naceu no Pindo a Asociación Monte Pindo Parque Natural para promover a declaración deste insigne espazo natural baixo a citada figura de protección ambiental.

A AMPPN foi fundada basicamente por persoas que representan ás parroquias que rodean o Monte Pindo, ademais de ecoloxistas promotores da idea. É polo tanto unha asociación composta maioritariamente por habitantes das inmediacións do Pindo que, orgullosos do seu patrimonio natural e cultural, pretenden poñelo en valor para compatibilizar un aproveitamento económico que impulse o turismo sostible e máis unha protección ambiental que sirva para a ordenación do territorio e máis para a protección dos seus grandes valores vexetais, animais, xeolóxicos e patrimoniais.

Con estes obxectivos convócase un Acto público de presentación da Asociación, que vai ter lugar o vindeiro sábado 13 de novembro de 2010 no Salón de Actos do Concello de Carnota, coa seguinte PROGRAMACIÓN

18:30 horas | Presentación pública da Asociación Monte Pindo Parque Natural.
19:00 horas | Conferencia aberta "Razóns para un parque natural no Monte Pindo". Coas ponencias de:

• Xilberto Caamaño Beiro, presidente da Asociación Monte Pindo Parque Natural.
• Martiño-Fiz López Lindoso, biólogo e relator da iniciativa "Monte Pindo Parque Natural"
• Fins Eirexas Santamaría, xeólogo e secretario executivo de ADEGA
• Juan Ramón Vidal Romaní (na foto), xeólogo e director do Instituto Universitario de Xeoloxía Isidro Parga Pondal (UDC)

(Ao remate todo o público poderá formular as súas preguntas a calquera dos poñentes)

A esta conferencia xa convidamos ademais de numerosísimos colectivos do entorno, aos 3 grupos políticos que forman a corporación municipal de Carnota, e especialmente ao señor alcalde de Carnota, José Oreiro que ten manifestado a falta de información como a única razón para opoñerse a este ilusionante proxecto de que o Monte Pindo se convirta no 7º parque natural galego.

CONFIRMA A TÚA ASISTENCIA OU DIFUNDE EN FACEBOOK

Atopan posibles fósiles mariños en pleno Monte Pindo

Outro apaixoado do Monte Pindo, xa membro da nosa Asociación, revelou no seu blog un dato que moi poucas persoas coñecen. E é, nin máis nin menos, o feito de que nas abas do Monte Pindo consérvanse o que parecen ser fósiles mariños.

Para respectar a orixinalidade do autor, colamos o texto:

O Pedragal é unha das mais sonadas montañas da Galiza, non só polas suas resonancias históricas e lendarias, senón tamén polas suas características xeolóxicas.
Pero non deixa de sorprender que nas suas alturas, a uns 300 mts., aparecen vestixios da época na que ainda estaba baixo das augas do mar.
No meio dunha vasta extensión de outeiros e penedos, aparecen como caídas do ceo varias masas de conglomerado nas que o proceso de transformación dos sedimentos orixinarios, en granito, quedou incompleto, dando lugar a unha masa heteroxénea na que se poden observar a simple vista cachotes de xisto, seixos, bolos e mesmo cunchas, ou mais ben moldes das cunchas, de moluscos mariños parecidos a ostras e peneiras, unidas por un "cemento" de area silícica que lle da ó conxunto a aparencia dun formigón basto.

[Actualización: Eliminouse un parágrafo por petición do autor, ao conter algunhas impuntualidades a respecto da formación do granito que non se axustan ás actuais convencións científicas]

Convidámosvos a ver a impresionante galería de imaxes destes supostos fósiles, principalmente o que parecen ser cunchas de variadas formas, que o autor dispón para o goce de todas e todos:
A zona onde se acharon estas formacións, hoxe a uns 300 metros de altitude sobre o nivel do mar, daquela estaba totalmente cuberta polos océanos, deixándonos unha idea do que hoxe é Carnota e o seu entorno bastante difícil de imaxinar, pois por exemplo só con que o nivel do mar se incrementase 14 metros, as ondas bañarían Pedrafigueira ou Maceiras, e O Pindo sería unha illa.

Para evitar episodios de vandalismo neste enclave virxe polo de agora, evitaremos desvelar o lugar exacto onde se atopa, pero sen dúbida ocupará un protagonismo moi importante nos futuros roteiros da nosa Asociación.

Subindo á Moa (por Rafael López Loureiro)

Hoxe temos unha sorpresa moi especial para todas as persoas interesadas no Monte Pindo, pero sobre todo para aquelas que aínda non tiveron a ocasión de poder visitalo. De man de Rafael López Loureiro, o gran redescubridor da tradición galega do Samaín, traémosvos unha crónica inédita en primeira persoa das sensacións que subscitou neste profesor de Cedeira un ascenso tan canso como intenso ao Monte Pindo, en agosto deste mesmo ano, e que nos revela en todo o seu esplendor o divino e o humano -como se adoita dicir- desta paraxe.

Sen máis, para o disfrute de todas e todos, deixámosvos co texto. De seguro non quedaredes indiferentes.

Pulsa para ampliar

Rafael López Loureiro é profesor de escola en Cedeira. Se ben asegura que "no meu curriculum debería figurar que non me gusta facer curriculums", conta cun extenso expediente académico. Pero alén dos méritos profesionais, Rafael é moi coñecido por ser o grande recuperador da tradición do Samain en Galicia, a cuxa difusión adica os ultimos 20 anos con libros como «Samaín, a festa das caliveras», «Las caliveras de ánimas en la Península Ibérica» ou «La Festa de Samaín», un modelo de ecologismo cultural», asi como varias unidades didácticas para o ensino. Tamén é ilustrador e o seu traballo principal neste campo son os encolados.

Desde a Asociación Monte Pindo Parque Natural queremos agradecer ao amigo Rafael que nos facilitara este marabilloso documento inédito, e convidámosvos a mergullarvos na bitácora dixital deste afervoado amante da natureza, Ao noroeste do noroeste, onde xa publicou o 1 do outubro un sentido alegato en favor do parque natural:

"Non direi máis. Paisaxe, xeoloxía e bioloxía, ao tempo que tradición e historia, xunguidos todos nun espazo natural moi ben delimitado, cinguido pola fermosa Enseada de Ézaro, a malpocada fervenza do Xallas, e o formidable areal de Carnota deberían de estar defendidos, protexidos e ben coidados por seren un dos requintados tesouros naturais e económicos que a nación galega posúe no seu territorio. Estar deixado, deitado no abandono, á destrución dos cobizosos e dos iñorantes, é un borrón de lixo no ser quen somos. Discutir os méritos que avalan a necesaria consideración legal de Parque Natural é un exercicio de ociosidade dolosa"

Como non, convidámosvos a enviarnos tamén os vosos propios textos sobre o Monte Pindo.

Os Amigos do Camiño de Santiago apoian a declaración de parque natural

A AGACS (Asociación Galega de Amigos do Camiño de Santiago), que aglutina a peregrinos da Ruta Xacobea de todo o mundo, vén de sumarse a favor da declaración de Parque Natural para o Monte Pindo.

A grata noticia chegounos hoxe mesmo mediante unha comunicación do seu presidente, o albaceteño José Antonio de la Riera:

Amigos:
Desde el colectivo que representamos, que incluye a peregrinos jacobeos de todo el mundo, nuestra enhorabuena y nuestro apoyo a la iniciativa.
El conjunto del Pindo es un valor histórico y natural extraordinario, único en Europa, que, al igual que el Camino, debemos legar en las mejores condiciones posibles a futuras generaciones.
Para nosotros el Pindo figura en todos los mitos del final del Camino y cada vez más y más peregrinos se sienten atraidos por él, para nosotros forma parte indisoluble de las tradiciones, mitos y leyendas del propio Camino de Santiago.
Todo nuestro apoyo y nuestro ánimo en la iniciativa.

Un fuerte abrazo,
José Antonio de la Riera
Presidente

A AGACS, nacida en 1992 no mosteiro de Sobrado dos Monxes, leva case dúas décadas destacándose por un traballo continuado na defensa a ultranza e posta en valor dos diferentes camiños de Santiago, enfrentándose en ocasións, de ser preciso, ás agresións que sufriron as vías xacobeas por actuacións desaprensivas das administracións. Podes coñecela con moito detalle na súa elaborada páxina.

A Comisión Rectora da Asociación Monte Pindo Parque Natural xa lles expresou por escrito, e agora o facemos en público, o agradecemento por este xesto tan importante para a nosa Asociación pois refresca o compromiso cos nosos obxectivos, e trasladoulle o recoñecemento á encomiable labor da AGACS. Agardamos que este só sexa o primeiro dos contactos dunha fructífera colaboración mutua.

Nace a Asociación Monte Pindo Parque Natural

Esta semana un grupo de persoas preocupadas polo devir do noso medio ambiente, e apaixoadas polo Monte Pindo, reuníronse para constituír formalmente a Asociación Monte Pindo Parque Natural, unha organización sen ánimo de lucro de carácter plural, a través dunha ampla Comisón Rectora na que asumen un papel moi destacado ata 11 vogalías territoriais para garantizar o trato directo con veciños e axentes sociais.

Poucas palabras poden expresar mellor as motivacións desta nova organización como as escollidas por Xilberto Caamaño (na imaxe) nada máis ser escollido presidente: "ningún galego entendería que a Catedral de Santiago estivese abandonada, ou queimara cada dez anos; pois o Monte Pindo é a nosa catedral".

Por iso mesmo é que entendemos que hai que comezar a traballar en serio, promovendo figuras de desenvolvemento e protección que rematen co actual abandono dese espazo e o poña en valor, como é a declaración de Parque Natural proposta por ADEGA co apoio dunha multitude de expertos, polos inmensos beneficios sociais, medioambientais e economicos que suporía para o noso entorno.

Pouca dúbida cabe de que unha proposta tan positiva e de futuro debería estar liderada desde as institucións públicas, por ser estas as máis representativas da sociedade e tamén por debérense en exclusiva a defender o interese común. Desgrazadamente o Concello de Carnota rexeitou apoiar esta causa antes de consultar sequera a opinión de veciños e axentes sociais, polo que se fixo case imperativo crear unha Asociación que demostre que se equivocan nos seus prexuízos, para que quen o desexe poida poñer o seu gran de area na defensa do Monte Pindo.

Convidamos a todos aqueles interesados no noso medio a incorporarse a esta Asociación, sexa asociándose ou colaborando coas iniciativas que desenvolvamos. Porque o Monte Pindo, esta catedral natural de 300 millóns de anos cun pé no mar e outro na terra, da que todas e todos somos privilexiados posuidores e que tanto nos fai gozar ás persoas que nos confesamos súas amantes, tamén precisa da nosa axuda para frear a degradación e o abandono.

Esperamos poder contar con esa axuda de todas e todos vós.