3 anos de amizade Monte Alto - Monte Pindo

Foto: AMPPN (CC)

Esta fin de semana os colectivos veciñais dedicados ao carnotán Monte Pindo e ao herculino Monte Alto, respectivamente, uníronse de novo para celebrar o irmanamento que hai tres anos congregaba a ambas familias no Campo de Marte coruñés nun acto multitudinario durante o que entre actuacións musicais, charlas e poesías, plantáranse un carballo coas crianzas do barrio e descubríamos unha placa coa frase "Este carballo é a amizade entre os e as que estamos, agora e sempre, unidos pola mesma terra".

Malia os problemas coa árbore, que tivo que ser restituída ata en dúas ocasións, 3 anos despois puidemos encontrarnos de novo na praza ante unha nova árbore rebosante de vitalidade, que este ano volveu a dar sombra a un acto modesto pero precioso, no que exerceu de mestre de cerimonias o seu embaixador Xurxo Souto, e coa asistencia de membros da Asociación de Veciñas e Veciños das Atochas – Monte Alto – Torre de Hércules, da Asociación Monte Pindo Parque Natural, e varios dos edís da corporación coruñesa que se preocuparon do estado de saúde da árbore neste tempo, aos que temos que agradecerllo.

A Asociación Monte Pindo destaca a excelente relación que manteñen co tecido social da cidade herculina, nomeadamente coas entidades veciñais dosbarrios de Monte Alto, Atochas, Torre de Hércules, Palavea, Gaiteira, Oza, Os Castros..., pois somos perfectamente conscientes de que a mellor forma de divulgar os valores do Monte Pindo e de promover o seu recoñecemento é co contacto directo e sen intermediarios cos cidadáns de toda Galiza.

O Monte Pindo, máis presente que nunca no cumio da ciencia galega

Xil Caamaño, Vidal Romaní e Mario Maceiras (fonte: AMPPN)

A Asociación Monte Pindo foi convidada onte ao ingreso na Real Academia Galega de Ciencias (RAGC) do gran amigo e colaborador, o profesor Juan Ramón Vidal Romaní, coma académico numerario. Presidente e secretario da organización carnotá tiveron a honra de asistir a un evento científico de máximo relevo, e nunca mellor dito, nunha investidura que vén a saldar unha vella débeda da RAGC coa xeoloxía, pois aínda non contaba entre os seus membros con ningún especialista nesta disciplina.

Como non podía ser doutro xeito, Vidal Romaní ocupouse de que o Olimpo Celta estivese moi presente en todo o evento, ao que asistiu o máis granado da ciencia e o mundo académico do noso País. Asi, as referencias ao macizo carnotán comezaron desde o minuto cero do seu discurso 'A xeoloxía de Galicia. Como armar un quebracabezas'. O novo académico destacouno entre os dous eventos xeolóxicos máis antigos e relevantes da historia do noso País, consecuencia do choque de dous supercontinentes fai 350 millóns de anos, xunto co Pregue deitado do Courel (Quiroga); aínda que a diferencia dese, declarado Monumento Natural en 2011, a Xunta segue sen querer protexer o Monte Pindo mediante a declaración de Parque Natural, segundo explicou.

Membros da RAGC (fonte: AMPPN)

O compromiso de Vidal Romaní co Parque Natural do Monte Pindo foi precisamente un dos feitos destacados polo secretario da RAGC no seu discurso para saudar o ingreso do profesor na máxima institución da ciencia galega e repasar a amplísima traxectoria vital e profesional deste galego nacido en Tarragona, da que debemos destacar o seu papel como continuador do traballo de Isidro Parga Pondal no Laboratorio Xeolóxico de Laxe que remataría sendo o Instituto Universitario de Xeoloxía Parga Pondal, que o propio académico preside desde a súa fundación. Asi mesmo, centos de publicacións e investigacións e ducias de teses doutorais dirixidas, verios deles centrados no Monte Pindo, certifican o contributo indiscutibel do amigo Vidal Romaní á disciplina científica da Xeoloxía. Finalmente o profesor recibiu a medalla de mans do presidente da RAGC, Miguel Ángel Ríos, e o diploma de académico foille entregado polo reitor da UDC, Xosé Luis Armesto.

Na Asociación Monte Pindo sumámonos ao sentir expresado pola maioría dos oradores, que reclamaron que existe unha débeda histórica coa xeoloxía galega, pois se ben sitúa o noso país coma un dos maiores polos de interese mundial para esta disciplina do saber, segue sen gozar do suficiente e merecido recoñecemento de portas adentro, tanto que a día de hoxe nin sequera impartimos no noso País esta titulación universitaria, e ademais estase consentindo desde a Administración o abandono e a destrución sistemática do noso patrimonio xeolóxico. Asi mesmo, expresamos a nosa máis absoluta gratitude á ciencia galega e nomeadamente ao propio profesor Dr. D. Juan Ramón Vidal Romaní polo seu amplo recoñecemento do valor xeolóxico do Monte Pindo, que agardamos poder ver pronto certificado mediante a incorporación da Real Academia Galega da Ciencia ao listado de entidades subscritoras da iniciativa de declarar o Monte Pindo coma Parque Natural.

Descubrimos unha nova especie protexida durante unha subida coa SGHN

Foto de familia da comitiva

Non hai camiño do Monte Pindo sen vistas, nin subida sen sorpresas. Esta fin de semana tivemos o pracer de guiar a dous colectivos cos que a entidade defensora do Olimpo Celta vimos colaborando habitualmente, a delegación da SGHN nas Mariñas e a entidade de custodia do territorio Fragas do Mandeo.

Medio cento de persoas, boa parte delas expertas no coñecemento e estudo da natureza, percorreron ao longo do pasado sábado os sendeiros do Monte Pindo ávidos de descubrir o seu estado de saúde 540 días despois do incendio.

Por fin localizamos o Narcissus asturiensis

Narcissus asturiensis

A mellor noticia do día ademais da inmellorábel compañía e de todas as experiencias, consellos e informacións compartidos para a defensa deste espazo, foi o descubrimento de exemplares dun terceiro e novo narciso no Monte Pindo, o Narcissus asturiensis, especie catalogada coma Vulnerábel o Catálogo Galego de Especies Ameazadas, e da cal desde hai tempo se sospeitaba que podería estar presente (de feito identificouse erroneamente en varias ocasións), pero finalmente xa podemos confirmar a súa presenza e incluila por tanto no Catálogo de Especies do Monte Pindo (CEMP), que xa suma 665 especies, das que -con esta- 36 son consideradas vulnerábeis e máis de 150 contan con algún nivel de protección na lexislación vixente. Asi mesmo, temos previsto mandar exemplares a estudar pois determinadas caracteristicas poden indicar que se trate dunha variedade propia.

Unha canle de auga no curso dun río?

Imaxe: Fco. X. Fdez Nval

Outra sorpresa foi o descubrimento, esta vez por parte de Chisco Fernández Naval e Fernando Alonso Romero durante unha das súas habituais visitas á zona, dunha curiosa canle de pedra que percorre a propia cauce do Rego Vadebois, e que terá que ser estudada por expertos ao constituir un elemento patrimonial que non era coñecido nin moito menos estaba catalogado.

As motos néganse a abandonar a paisaxe virxe do Olimpo Celta
Pola parte negativa do día, un novo encontro cun grupo de moteiros que descendían da mesmísima Laxe da Moa, e que ao seren recriminados pola súa acción aínda se encararon cos sendeiristas. Xa perdemos a conta das veces que denunciamos ante o SEPRONA estas subidas ilegais penadas pola lexislación vixente, sen que este corpo nin ningún outro pareza mover ficha nin adoptar ningún tipo de medida. Deberemos esperar, unha vez máis, a que un sendeirista sexa atropelado, un motorista sufra un accidente grave ou un incendio sexa provocado para que as autoridades encargadas da xestión deste espazo decidan interesarse.